David Rubín é un animador e historietista español, o cal naceu en Ourense en 1977. Estudou deseño gráfico e foi o
codirector da película El espíritu del
bosque, que é a secuela de esa película que casa todos nos vimos na nosa
infancia: El bosque animado. Ten un blog no que ensina o proceso de creación dalgúns dos seus cómics titulado "de tripas corazón". Podedes aceder a el, pinchando aquí.
Isto do cómic (e
ademais en Galicia) é para min como á fotografía. Non teño nin puñeteira idea.
Non é que me guste demasiado, a verdade. Aínda así gustábame mais cando era
pequeno. Lía cómics de Marvel que tiña meu pai, as xoias literarias que tiña o
meu pai, os de Zagor que encontrei no
diván da casa dos meus avós e que foron dos meus tíos, o mítico Tintín, e algunha que outra obra de Fran
Miller coma Sin City ou 300. Logo diso lin manga, pero agora non
é que me gusten ningunha das dúas cousas demasiado.
Entre as obras de
Rubín podemos encontrar cousas coma: El
circo del desaliento, Corazón de
tormentas, La tetería del Oso Malayo,
unha adaptación de Beowulf, e dous
libros de El heroe.
Ei lin o primeiro
dos do Heroe. A historia é simple: Unha nai que é mais ou menos unha deusa vai
dar a luz a dous fillos. Pero advíntenlle que é o que naza primeiro terá
sometido ao segundo. A partir de ahí, e cuns anos de posterioridade o fillo
maior que é (creo, no me lembro moi ben) o rei da sua cidade, manda ao seu
irmán maior sempre a que vaia matar monstros que ameazan o seu palacio o os de
outros reis, para que os monstros acaben coa vida do seu irmán. Pero nada, o
seu irmán é indestrutible, o al menos iso parece.
O irmán maior é
Euristeo, mentres que é o pequeno e bo é Heracles. Ista historieta básase no
mito dos Doce traballos de Heracles.
Como non sei o que é o busco na Wikipedia: Zeus, tras deixar embarazada a Alcmena, que sería así mai de
Heracles, proclamou que o próximo fillo nacido na casa de Perseo
convertiríase en rei. Ao oír isto Hera, a esposa de Zeus, fixo que Euristeo nazera
dous meses antes, pois pertencía á casa de Perseo, ao igual que Heracles, a
quen fixo nacer con tres meses de retraso. Cando Zeus advirtiu o que o sucedeu montou
en cólera, pero, non obstante, sua imprudente proclama seguiu en pe.
Nun ataque de locura
provocado por Hera, Heracles matou a su muller, seus fillos e a dous dos seus
sobriños coas súas propias manos. Cando recuperou a cordura e advirtiu o que fixera
aislouse do mundo e foise a vivir so as terras salvaxes. Encontrado polo seu
irmán Ificles e convencido de que visitase o oráculo de Delfos. En
penitencia por ista execrable acción, a sibila délfica díxolle que tiña
que levar a cabo una serie de doce traballos que dispusiera Euristeo, o home
que usurpara seu lexítimo dereito á coroa e a quen más odiaba.
Manolo díxonos
que David Rubín era un home que sempre estaba de mala leche e que quería
plasmar iso nas súas historietas mediante personaxes que din palabrotas, que
sempre están fumando, que están loitando ou incluso xodendo.
Aparte disto,
temos que contar con que David non é un escritor que escriba de maneira lineal,
quero dicir, nunha páxina nos verás sempre nove viñetas, senón que facilmente
rompe os esquemas, e ao millor tan so hai unha.¡, na que un personaxe lle arrea
un bofetón a outro, ou se cabrea con el.
Pero bueno, no
vídeo que púxonos na clase acerca del, Radiografía
dun autor de tebeos (dirixido por Marcos Nine), a min non me pareceu un
tipo que estivera de tal mala hostia. Por exemplo, mostrábase aberto coa sempre
que viña a comprar os seus libros, cos que lle pedían unhas firmas, etc. Claro
está que eu non o coñezo persoalmente é que estou falando desde a impresión que
o vídeo deume a min.
Agora quero falar
un pouco de cousas que vin nas súas viñetas, é dicir, como influencias ou
incluso homenaxes a outras obras ou películas.
O mesmo de antes: No baño, un home, con esas tiritas pequenas brancas arredor do seu corpo e asua cara... Estan dous de enriba están sacadas de El círculo del desaliento. As de abaxio, de El heroe.
Esta recordarme a Kill Bill (de Quentin Tarantino). Un maestro, o seu aprendiz, o moble para gardar as espadas que sae na imaxe de abaixo, a postura da espada... Ista relación é un pouco mais subxectiva ca a anterior, penso eu.
Pero a seguinte é innegable:
Esto recordarme totalmente á película de Disney, Hercules, e ao combate coas hidras. É calcao.
Ao millor tan so son imaxinacións miñas, e son eu o único de ver as relacións entre unhas cousas e outras. Consciente son de que ao millor o home nin veu Sin City, nin Kill Bill, nin nada. Ou que si, e que non estaba pensando nas películas a hora de debuxar o cómic.
E con isto, marcho. Deica outra!